Kostenverhaal asbestbrand Stolwijk is een daad van agressie van het college

Op 16 februari 2019 heeft er een brand plaatsgevonden in een pand gelegen aan de Nijverheidsweg te Stolwijk. Als gevolg van deze brand is er asbest vrijgekomen. Om het vrijgekomen asbest te saneren heeft het college deze werkzaamheden laten uitvoeren en getracht deze kosten op de eigenaar te verhalen.

De Afdeling Bestuursrechtspraak – hierna te noemen: de Afdeling – van de Raad van State heeft geoordeeld dat het niet mogelijk is deze saneringskosten, € 233.000,– op de eigenaar van het pand te verhalen. Via een RIB van 13 juli 2021 is de raad door het college op de hoogte gesteld.

Ook de bezwarencommissie heeft de eigenaar in het gelijk gesteld en het college overeenkomstig geadviseerd. Het college bleef op zijn standpunt staan. Daarna heeft de Afdeling uitspraak gedaan, zoals hiervoor aangegeven. Op grond van het feit dat het college de eigenaar niet de mogelijkheid heeft gegeven om de sanering van de omgeving van het perceel op zich te nemen is de zaak gegrond verklaard. Met andere woorden het college heeft fout gehandeld. Er is geen sprake van het nalaten om maatregelen te treffen die redelijkerwijs van de eigenaar konden worden gevergd, zoals bedoeld in de artikelen 1.1a, tweede lid, en 10.1, tweede lid, van de Wet milieubeheer. Om diezelfde reden is ook geen sprake van een laten voortduren van het gevaar voor de volksgezondheid.

Het onjuist handelen van het college/burgemeester heeft de inwoners van de gemeente Krimpenerwaard € 233.000,– gekost.

Daarbij is bij de Rvs aangetoond dat de sanering, die in de opdracht van de Gemeente is uitgevoerd, niet correct heeft plaatsgevonden. De bewijzen hiervoor, die bij de sanering verplicht zijn, ontbreken.  Er zijn geen logboeken en geen stortingsbewijzen.

Pro Krimpenerwaard vraagt zich af waarom de gemeente geen zaak begint tegen dat bedrijf dat de sanering in opdracht van de gemeente heeft uitgevoerd.

Nu wil het college deze kosten toch verhalen op de eigenaar. Mocht dat niet mogelijk zijn dan wordt een civiele procedure gestart. De eigenaar heeft aanvankelijk aan de schikking meegewerkt door zijn eigenlijke saneringskosten te vergoeden tot een bedrag van, incl. btw, € 118.580,–.

Het college wil bijna het hele bedrag verhalen en de eigenaar ook met de gevoerde procedurekosten bij de Raad van State laten zitten van ongeveer € 70.000,–. Die kosten vloeien voort uit de onjuiste handelwijze van het college in deze zaak.

Conclusie: Hier is sprake van een daad van agressie van het college ten opzichte van burgers in een poging om alsnog je gelijk te krijgen.

Pro Krimpenerwaard zal de volgende vragen in de commissievergadering van 14 september aan het college stellen:

1. Waarom weigert het college, feitelijk tégen de uitspraak van de Raad van State in, in redelijkheid te schikken met de eigenaar?
2. Hoe gaat het college om met de zeer hoge kosten die de eigenaar ter zake van juridische bijstand heeft moeten maken door het onjuist handelen van het college?
3. Waarom wordt de uitvoerder van de sanering niet aangesproken op de uitgevoerde werkzaamheden?
4. Is het college het met Pro Krimpenerwaard eens dat hier sprake is van een daad van agressie ten opzichte van burgers in een poging om alsnog je gelijk te halen?